... Maar nu was er iets onvoorziens gebeurd, onvoorzien en onvoorspelbaar: hij had bijna driekwart eeuw geleefd, en zijn productieve, actieve manier van leven was voorbij. Hij bezat evenmin nog de viriele allure van de productieve man als hij in staat was de mannelijke geneugten te genereren, en hij probeerde er niet al te veel naar te verlangen. In zijn eentje had hij een tijdlang geloofd dat de ontbrekende component wel een keer terug zou komen en hem weer onaantastbaar zou maken en zijn heerschappij weer zou vestigen, dat het abusievelijk afgesneden vermogen zou worden hersteld en hij kon hervatten wat hij nog maar enkele jaren geleden had gestaakt. 

 

Maar nu bleek dat hij, net als ontelbare andere bejaarden, bezig was alsmaar minder te worden en dat hij zijn doelloze dagen zou moeten uitzingen als niet meer dan hij wàs - de doelloze dagen en onzekere nachten en het machteloos ondergaan van de lichamelijke aftakeling en de ongeneeslijke somberheid en het wachten en wachten op niets. 

 

Hier draalt het dus op uit, dacht hij, dit is wat je niet kon weten. De man die de baai overzwom met Nancy's moeder was op een punt aangekomen waar hij nooit van had gedroomd. Het was tijd dat hij zich zorgen ging maken over de vergetelheid. De verre toekomst was aangebroken.

 

Philip Roth in ‘Alleman’ blz 184

ISBN 90 234 2002 0

 

 

—————————————

 

Philip Roth over Donald Trump (begin 2018, kort voor zijn dood)

 

Niemand kon ooit gedacht hebben - dat de grootste ramp die Amerika in de 21e eeuw heeft kunnen overkomen, de meest vernederende van alle rampen, dat die ramp niet zou verschijnen in de vorm van een angstaanjagende Big Brother, maar in de vorm van een onheilspellende en belachelijke clownsfiguur, een opschepperige hansworst.

 

Dat zei Philip Roth over Donald Trump.