Het CDA is de zieke man van Den Haag



Een column van Tommy Wieringa in de  NRC van 26 juni 2021



De Kleine Leeuwarder Napoleon

(deze pagina is geplaatst op 27 juni 2021)

_____________________________________________


Made in RapidWeaver

Formeren in Nederland: de kunst van de impasse. Er is geen haast. Integendeel. Niet de informateur, maar de tijd zijn werk laten doen. Zo groeien VVD en CDA langzaam maar zeker bij hun recente nederlagen en schandalen vandaan. De Toeslagenaffaire, Ruttes leugens, de sensibilisering van Omtzigt, deGreat Covid Robberyvan CDA’er Sywert van Lienden en de invloed van geldschieters op de koers van de christen-democraten – hoe verder de affaires naar de rand van het geheugen worden verdreven, hoe liever het ze is. Zo wordt Rutte IV verwekt tijdens een zompige paring in een lauw moeras, en gebaard na een zo lang mogelijke incubatietijd.


Vakkundig zuigen Rutte en Hoekstra het leven uit de formatiegesprekken. Alles om een coalitie met PvdA en GroenLinks te voorkomen. Ze willen niet, ze zullen niet. „Die twee partijen staan politiek gezien ver van ons af”, zei Rutte begin deze maand, waarbij zijn actieve herinnering hem opnieuw in de steek liet. Zijn tweede kabinet was er een met de PvdA; vliegensvlug tot stand gekomen werd het het langstzittende naoorlogse kabinet, zijn enige bovendien dat de termijn helemaal uitdiende. Voor Rutte III nodigde hij tot tweemaal toe GroenLinks uit, waarbij de tweede keer meer op smeken leek. Tot zover de partijen die politiek gezien mijlenver van hem afstaan.


„Er zit geen licht tussen mij en Hoekstra”, vervolgde Rutte. Een griezelig zinnetje, als je er wat langer bij stilstaat. Hier wordt duisternis opgeroepen, afwezigheid van licht en geluk – Rutte en Hoekstra als de Dementors van het Binnenhof. Door PvdA en GroenLinks steevast voor te stellen als een linkse wolk, wordt nog meer licht weggenomen.


Een groep VVD’ers die zich ‘Klassiek Liberaal’ noemt, drukt zich in haar petitie ‘Geen coalitie met GroenLinks’ nog wat sterker uit. GroenLinks vormt een ‘dreiging’ die ‘haaks staat op onze liberale waarden’. De ondertekenaars willen niet met de ‘klimaatdrammers’ en ‘communisten’ van die partij in zee. Reflexen uit de vorige eeuw; GroenLinks heeft natuurlijk net zomin iets te maken met communisme als de liberalen van de VVD met John Stuart Mill.


Die zogenaamde linkse wolk vertegenwoordigt zeventien zeteltjes, net genoeg voor een briesje in het moerasland van Rutte en Hoekstra, die zich even stevig aan elkaar vastklampen als Klaver en Ploumen.


Misschien, stel je voor, zouden PvdA en GroenLinks iets kunnen betekenen voor onderwijs, cultuur en milieu, terreinen die door VVD/CDA respectievelijk als sluitpost, hobby en hoofdpijndossier worden beschouwd. Ze zouden het aan ze kunnen uitbesteden, en zichzelf wijden aan het verder uitkleden van de zorg, het verdiepen van de woningcrisis en het vervolmaken van belastingparadijs Nederland voor buitenlandse bedrijven.


„Het is bij uw partij een grote puinhoop”, zei Hoekstra deze week in debat met Geert Wilders. Je moet maar durven, in de maand waarin zowel het geweten als de nestor van het CDA de partij heeft verlaten. Eerst Omtzigt, toen Van Agt. De laatste met een klassieke Van Agt-formulering waarin nog altijd het seminarie doorklinkt: „Ik zeg u vaarwel in treurnis.”


In een digitale ontmoeting met 350 leden liet Hoekstra zich vorige week strategisch ontvallen dat Omtzigt hem had toevertrouwd dat hij ‘medische hulp’ ging zoeken. Een lage streek. Omtzigt is gaga, koekoek, met andere woorden – en waarom zouden we luisteren naar de waarschuwingen van een gek? Hoekstra’sslip of the tonguewas een nette variant op de woorden ‘psychopaat’ en ‘teringhond’ die Omtzigt eerder van zijn collega’s te horen kreeg. Zo neemt een partij afstand van haar geweten.


Het CDA is de zieke man van Den Haag, en Rutte de stok die de zieke man overeind houdt. Alles voor een kabinet in dezelfde samenstelling als het vorige. Dezelfde horken, dezelfde visieloosheid. Rutte III dat zichzelf baart als Rutte IV. De hel is de herhaling.


Tommy Wieringa

© 2022 Peter Kraft